Paslı çivi...

Paslı çivi

Gecenin mahrem sinesi açılıyor
Saat iki
Fırat’tan coşkun akıyor gözlerim
Yüreğim kerbela’nın en kurak yeri
Çocuktan alıngan oluyor düşlerim,
Ağlamayı öğrendiğimden beri
Ellerim başıma çivili
Hüzün yıllardır zimmetli bana
Kağıt caka satıyor,
Kalem isyankar bana
Aklıma gücüm yetmiyor
Zulamdan düştü düşecek ölüm,
Kaç nefes kaldı ki gögsümde?
Mühleti biter bir gün.

Alaca atlarıyla geliyor sabah
Serçeler bağırıyor sokağın orta yerinde
Ayak seslerinden ürküyor şair
Başında paslı çivi
YARIM KALIYOR ŞİİR
Kalem şaire uzun uzun bakar
Her şiir şairinden uzun yaşar






NUSAYBİN