Ben Öğretmenim

Ben Öğretmenim

Ben öğretmenim,
Binlerce gence geçti emeğim.
Hayatımda bildiğim şey tek.
Yalnızca bildiklerimi öğretmek.
Çok önce, yirmi bir yaşında,
Başladı bu amansız sevda.
Bildim ben öğretmenlik kanıma girecek.
Anladım ki bu sevgi ömür boyu sürecek.
Küçücük gönüller girdi gönlüme.
Bir başka heyecan verdi genç ömrüme.
Aslında ben onlarla beraber büyüdüm.
Genç yüreklerle geleceğe yürüdüm.
Öğrencinin düşünmesini istemekti derdim.
Bu nedenle onlara felsefe dersi verdim.
O yıllarda hayat,
Hem zor, hem kolaydı.
Dersim çok, işim çok,
Düşüncem bir alaydı.
Ama çok mutluydum.
Çünkü işimi seviyordum.
Gelecekten umutluydum.
Gençlere biçim veriyordum.
Aradan yıllar geçti.
Devletle işimiz bitti.
Yalnız o heyecan…
Asla bir an bitmedi.
Bu yürekten o sevgi,
Bilin ki hiç gitmedi…
Şimdi ektiğimiz fidanlar,
Meyve vermeye durdu.
Yetiştirdiğimiz evlatlar,
Geliştirecek bu yurdu.
Burnumda hala sınıfların kokusu.
Kulaklarımda çınlar çocukların coşkusu.
İşte geriye kalan yalnızca güzellikler.
Akıllara dolan bu özel özellikler.
Ne kutsal bir işti benim güzel mesleğim,
Sevgi ve saygıyla yaşadım, iyi ki öğretmenim…

Vildan Karabulut